Dende Fonfría, onde agora fixeron un miradoiro, vese toda A Fonsagrada. Pérdese a vista preto do Cantábrico. Vense prados e bosques de piñeiro, silvestres e insignes, intercalados. Podes ver cando a néboa espesa se estende dende Ribadeo. Creste libre respirando o aire fresco, alí no alto, observando quilómetros e quilómetros de superficie forestal con moitos contrastes de cores e pobos dispersos entre prados e monte.
Alí estabamos os dous, debruzados a un baleiro interior que se estendía máis aló do horizonte nun atardecer onde non faltaba ningún ton de gris existente, con miles de matices dentro da mesma escala cromática da saudade.
-Pois se che gusta isto, tiñas que ver os solpores de Santorini. Pura maxia neno, pura maxia.